
Το συγκεκριμένο βιβλίο μας εξετάζει τις απόψεις για τις παγκόσμιες περιβαλλοντικές αλλαγές που προέρχονται από τη συνεργασία μεταξύ επιστημόνων και στρατιωτικών, καθώς σχεδίαζαν να πολεμήσουν και να επιβιώσουν έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Το βιβλίο κέρδισε το Βραβείο Paul Birdsall του 2014 από την Αμερικανική Ιστορική Ένωση, για το καλύτερο βιβλίο στρατιωτικής ή στρατηγικής ιστορίας. Το βιβλίο εκδόθηκε από το Oxford University Press, το 2013.
Ο συγγραφέας πολύ έξυπνα αποφεύγει οποιαδήποτε άμεση καταγγελία πως η υποτιθέμενη Κλιματική Αλλαγή οφείλεται σε αυτές τις στρατιωτικές εφαρμογές, ωστόσο ο τρόπος που ξεδιπλώνει τα στοιχεία του, αφήνει ξεκάθαρα να καταλάβει ο αναγνώστης ότι η Μητέρα Φύση είναι ζωσμένη με πάσης φύσεως στρατιωτικό εξοπλισμό.
Από τον βιολογικό πόλεμο, στη χρήση χημικών στο Βιετνάμ, μέχρι τη “διέγερση των τυφώνων”, θέτει ένα καυτό ερώτημα για το κατά πόσο η στρατιωτική επιστημονική κοινότητα έχει δικαίωμα να επεμβαίνει στο περιβάλλον, στο όνομα της άμυνας, του συνεχούς εξοπλισμού και του ‘πατριωτισμού’, αφού όλη η ιδέα γεννήθηκε την εποχή του ψυχρού πολέμου.
Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του
Εξάλλου, όπως αναφέρει και στο βιβλίο, Το ΝΑΤΟ ολοκλήρωσε την εκτίμησή του για τον περιβαλλοντικό πόλεμο με μια προειδοποίηση ότι ενδέχεται να γίνουν σημαντικές αλλαγές. “Ένα μεγάλο μέρος του στρατιωτικού σχεδιασμού του σήμερα υποθέτει ότι η ατμόσφαιρα της γης θα παραμείνει ουσιαστικά όπως είναι”, έγραφε.
Μπορείτε να διαβάστε παρακάτω το μεγαλύτερο απόσπασμα όπως δημοσιεύτηκε στο salon.com με τον παραπλανητικό τίτλο, Προσπαθήσαμε να οπλοποιήσουμε τον καιρό, λες και δεν τα κατάφεραν τελικά, έμειναν στην ιδέα. Ο ίδιος ο συγγραφέας σχολιάζει το δημοσίευμα λέγοντας ότι κακώς έβαλε στη φωτό και UFO, αφού καμία αναφορά σε εξωγήινους δεν γίνεται.